پنجره های آهنی

پنجره های آهنی در بسیاری از ساختمان های قدیمی به چشم می خورند. این پنجره ها به علت استحکام بالا مدت ها مورد توجه سازندگان بود ، اما معایبی نظیر زنگ زدگی ، خوردگی و عایق نبودن باعث شده است که امروزه دیگر پنجره های آهنی مورد توجه نباشد.
پنجره های آلومینیومی

با ورود پنجره های آلومینیومی به صنعت ساختمان بسیاری از مشکلات پیشین حل شد. مقاومت مناسب این پنجره های به نسبت پنجره های چوبی ، نازکتر و سبکتر بودن نسبت به آهنی ها و مقاومت بیشتر در برابر خوردگی و زنگ زدن ، آنها را نسبت به پنجره های دیگر در موقعیت بهتری قرار داد. اما پنجره های آلومینیومی عایق نیستند و باعث اتلاف انرژی می شوند. اتصال مکانیکی گوشه های پنجره های آلومینیومی باعث تغییر شکل آنها می شود و در صورت خراشیدگی در بدنه پنجره ، غیر قابل ترمیم خواهد بود.
پنجره های چوبی

چوب به عنوان ماده ای رایج در طبیعت از اولین موادی بود که در ساخت درب و پنجره به کار گرفته شد. از مزایای چوب می توان به ضریب انتقال حرارتی پایین آن اشاره کرد به نحوی که چوب گرما و سرما را منتقل نمی کند. در مقابل این امتیاز ، چوب به دلیل خاصیت ذاتی خود افت می کند ، می پوسد و متورم می شود. در هنگام آتش سوزی چوب عاملی برای گسترش آتش می شود و به همین دلیل ضریب ایمنی پایینی دارد. همچنین در ساختمان های امروزی که به زیبایی در مدل پنجره ها توجه ویژه ای می شود ، ساخت پنجره و چوب محدودیت های زیادی دارد.
پنجره های uPVC

جنس این نوع از پنجره پروفیل مخصوصی از جنس uPVC است. این نوع از پروفیل بسیار سخت و مقاوم است و در مقابل تقطیر ، ضربه و تغییر شکل در سرما و گرما مقاومت بالایی دارد. بر خلاف پنجره های آلومینیومی ، پروفیل های uPVC به یکدیگر جوش یکپارچه می شوند و پنجره به صورت یک واحد کامل درمی آید. اما مهمترین ویژگی های این نوع از پنجره عایق بودن بسیار مناسب در برابر عبور و گرما و سرما ، صوت و گرد و غبار و آلاینده ها است.